Kolejny karpiarski dylemat czy łowić w gąszczu roślin, czy wybrać otwarte, twarde dno. Każda z opcji ma swoich zagorzałych zwolenników. Choć prawda jest taka, że nie da się definitywnie wykluczyć jednej miejscówki kosztem drugiej.

Twarde place to nic innego jak mocno ubite dno zbiornika, czasami wręcz betonowe bloki, na przykład pozostałości po pracach żwirowych bądź rekultywacyjnych. Powstaje pytanie, czy takie miejsca to typowe karpiowe „bankówki”? Oczywiście, są to miejsca często odwiedzane przez ryby, ale niekoniecznie przez karpie. Warunki atmosferyczne mają na to spory wpływ. Prawdą jest to, iż w takich miejscach o wiele łatwiej nam jest postawić swój zestaw tak, aby idealnie się prezentował. Jednak nie zawsze jest tak, że pokruszone muszle małż są jednoznacznym wyznacznikiem miejsca, w którym żerują karpie. A to co jest wygodne dla wędkarza, nie zawsze jest skuteczne w karpiowych łowach.

Istotny jest fakt, że podczas letnich, upalnych dni takie miejsca mają o wiele mniejsze stężenie tlenu, co jest automatycznym wyznacznikiem tego, iż ryby będą przebywać wśród gęstych zarośli, produkujących tlen. Dobrze jest podzielić swoje wędziska po połowie tak, aby szybciej wytypować miejsce przebywania ryb. Pamiętajmy również o tym, że roślinność podwodna rośnie na miękkim dnie, często pokrytym namułkiem, w którym znajduje się mnóstwo naturalnego pokarmu. Z minusów trzeba jednak przyznać, że mocno zarośnięte miejsca dają rybie przewagę podczas holu - łatwiej tam o zaczepy, a czasem oprócz ryby holujemy drugie tyle zaplątanego zielska.

Z drugiej jednak strony, jeśli karpie są w fazie głębokiego żerowania i przyzwyczaiły się do odwiedzin karpiarzy, to taki twardy plac jest dla nich niczym stołówka. To miejsce, gdzie zawsze znajdą pożywienie i będą regularnie je odwiedzać. Złotym środkiem jest w takich wypadkach obserwacja wody i czas nad nią spędzony. Podsumowując, nie ma reguły, a dla lepszych rezultatów warto w miarę możliwości obstawić dwie miejscówki.