Wyspa Gran Canaria leży na Oceanie Atlantyckim, na podobnej szerokości geograficznej, co Sahara. Jej klimat jest oceaniczno-subtropikalny, dzięki czemu trwa tam niemalże wieczna wiosna i lato.

W latach pięćdziesiątych dwudziestego wieku władze wyspy podjęły decyzję o utworzeniu kilku zbiorników zaporowych, które miały posłużyć jako rezerwuary wody potrzebnej do nawadniania upraw oraz gaszenia pożarów. Na drogach rzek, okresowo spływających z gór, powstały zapory, dzięki czemu doliny szybko wypełniły się wodą. Tak powstały zbiorniki, takie jak: Chira, Las Niñas, El Vaquero czy La Candelaria. Dla zachowania równowagi biologicznej zarybiono je karpiami oraz amerykańskimi bassami. Ryby rosły, rozmnażały się, zdziczały i dzisiaj mogą stać się celem naszych połowów. Populacja karpi i bassów praktycznie na każdej z zaporówek na wyspie jest bardzo duża. Ciepła woda sprzyja żerowaniu i dobrym przyrostom, a rozród i rozwój narybku nie jest niczym zagrożony. Karpie coraz bardziej dziczeją, a każde kolejne pokolenie upodabnia się do swojego pierwowzoru. Na początku lat sześćdziesiątych w jeziorach żyły prawie wyłącznie lustrzenie. Jeszcze piętnaście lat temu często łowiono lampasy, ale złowienie karpia pełnołuskiego nie było możliwe.