Jesień jest piękna, ale nie mam tu na myśli tej ciepłej i przytulnej złotej polskiej jesieni, tylko tę jej ostatnią fazę. Gdy nocą potrafi przymrozić, liście z drzew lecą jak płatki śniegu zimą, a deszcz to codzienny towarzysz. Większa część karpiarzy w tym okresie odkłada kije w kąt, nie wiedząc, co tracą.

Jesteście ciekawi całego artykułu, który przygotował Przemek? Zapraszamy do najnowszego numeru e-magazynu Świat Karpia 12/2019, który jest dostępny w naszej aplikacji WYDAWNICTWO AS PRO MEDIA.

Nad wodą spotkamy w tym czasie zapaleńców i poszukiwaczy drapieżników. A nas, karpiarzy, jest już coraz mniej. Owszem, o złowienie karpia jest znacznie trudniej, ale przecież nie chodzi o ilość, a przede wszystkim o jakość. Warto zapolować na trudnego przeciwnika, wielkiego karpia, który żeruje i – wyszukując smaczne kąski – nie zamierza przestać. Wręcz przeciwnie: stara się pożerać jak najwięcej, gromadząc niezbędne, energetyczne składniki do przetrwania zimy. Późnojesienna pora to okres, gdy naturalnego pokarmu zaczyna brakować, a mała liczba wędkarzy, sypiących do wody rozmaite zanęty, znacznie powiększa kryzys pokarmowy. Duża ryba ma więc znacznie mniej pokarmu niż bywało to w czasie cieplejszych miesięcy, gdy temperatura wody i powietrza jest znacznie wyższa. Przedsmak zimy, jaki mamy już u progu, mobilizuje mnie do ostatnich zasiadek karpiowych. Nie będą to małe i płytkie zbiorniki, jakby się mogło wydawać, bo tam temperatura wody szybko spadła do minimum. Płytkie zbiorniki na wiosnę szybciej się ogrzewają, natomiast na jesień temperatura wody szybciej w nich spada, co nie sprzyja żerowaniu karpi. Drugie miejsce to rzeka, w której łowię od lat. Ona trzyma temperaturę wody dość stabilnie, ale karpie trochę stopują, bo potrzebują dużo energii na samo poruszanie się w nurcie, przez co mniej wędrują w poszukiwaniu pokarmu. Tylko dobre zlokalizowanie ich zimowiska na danym odcinku rzeki może przynieść pożądany efekt, czyli branie.